ASENTXIOK BADAKI ZORRAK ORDAINTZEN


-- Eskerrik asko Xixili, ez dakizu zenbaterainoko mesedea egin didazun. Berriro zoriontsua naiz eta ez ni bakarrik, Txuri ere oso pozik dago. Ez da gelditzen saltoka
-- Bai, nik mesedea egin nizun, baina zuk ez duzu hitza bete.
-- Ez esan hori, ni amorratzen nago zuri mesede bat egiteko eta, bene benetan ari naiz.
-- Badut idei bat. Erakutsi behar didazu olerkiak idazten, horrela ordainduko duzu nerekin duzun zorra.
-- Bikain! Nik dakidana erakutsiko dizut, baina....laugarren mailako Poeta naiz.

-- Asentxio ez esan gehiago hori! Zu laugarren mailan bazaude, ni nongo mailan nago orduan?
-- Arrazoi duzu. Poeta, bizia maite duen edonor da, eguzkia, egunsentia, izarrak miresten dituen edonor da; amon bat negarrez ikusten duenean hunkitzen den edonor, aiton bati bizkarrretik heltzen dion edonor, gaiso bati irribarrea dohainik eskeintzen dion edonor, haur bati musu bat ematen dion edonor eta Bertsoak eta Olerkiak idazten duen edonor.
Beno eta ez baldin badu idazten ere bai. Idazteko erreztasuna behar da eta mundu guztiak ez du trebezi hori.
-- Ni ere Poeta naiz orduan!
-- Noski Xixili, orain konturatu al zara?

-- Ez…gertatzen dena hor kanpoan ez duela giro berdina egiten. Horregatik etorri naiz baratza honetara bizitzea. Hemen Poeta sentitzen naiz.
-- Poeta eta Poesia zara! Zu Poesi garbi garbia zara, zara emea, pertsona emea, lodia, zure berrehun kilo horiek urrea dira.
-- Benetan ari al zara Asentxio?
-- Nik ez dut gezurrik esaten. Poesia lodia izan behar du, kalitateak asko pisatzen du. Kultura koipez osatuta egon behar du, bestela ez da Kultura, itxura besterik ez da, eta haizeak errez eramaten du.
-- Zenbat dakizun Asentxio! Beizaman denak horrelakoak al zarete?
-- Gehienak bai. Beno orain, ikusiko dugu nola egiten den olerki bat. Adibide modura; hartuko dugu Pablo Nerudak bere maiteari egin ziona
.
Konturatuko zara nola hitz justuak dituen, justu justu behar dituenak, ez dela batere luzea, errez ulertzen dena eta mezua duena.

Bizian egin dudan gauzarik onena
zuri begiratzea izandu da,
politena
zu ikustea,
ederrena
zu ezagutzea,
zoragarriena
zu maitatzea.
Maite zaitut.

-- Zein polita den! Guztatuko zitzaizun, ezta?

Xixili isil isilik gelditu da, pentsatzen dago, zerbait gogoratzen bezela.

-- Hori Albatzisketako Praskuk andregaiari bidali zion, soldaduzkan zegoenean.
-- Gauza horiek ez dira esaten Xixili. Ardo ona botila dotorean errezago saltzen da.
-- Ardoa ona baldin bada, edozein botilan saltzen da. Eta beste gauza bat esan behar dizut, Poesia saldu behar da, Poeta saldu gabe. Poesiak, egia izan behar du.
-- Arraioa, azkar ikasten duzu zuk!
-- Amezketan kultura gutxi, baina talentu asko dago.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
hurrengo ipuina : GOENAGA BASERRIA

ASENTXIO ETA XIXILI LAUGARREN MAILAKO POETAk


-- Kaiku zure baratza txarra da, txarra da, ez dakizu baratzan lanean, ez dakizu. Esaldi txar bat ere ez du eman.

Ansolak arrazoia du. Papagaio horrek badaki zer esaten duen. Nere baratzan belar lehor bat ere ez da ikusten, ez dakit zer gertatu den.

-- Zure aitak bazekien lanean, bazekien, bazekien, simaurra botatzen zion, simaurra.

Aitak simaurra sartzen zuen baratzan, baina nere aitak babarrunak biltzen zituen, tomateak, azak. Nik Kultura egin nahi dut , horregatik sartu ditut olerkiak, bertsoak, esaldiak eta abar.
Onena izango da piskat itxarotea, agian hemendik hilabete batzuetara hasiko da ematen.
Ez naiz hasiko larritzen oraingoz. Baratzak oso itxura polita du eta ez dut itxaropenik galduko.

-- Egun on.

Norbait dago baratzaren atean, hurbildu egin beharko dut ea zer nahi duen.

-- Egun on. Zer nahi duzu?
-- Laugarren mailako Poeta naiz eta Ipuin batzuk nahi nituzke idatzi baratza honetan.

Ez dakit nola pentsatzen duen Ipuinak idaztea, ez du besorik. Beno, ea nor den eta nongoa den.

-- Nongoa zara, ingurukoa?
-- Asentxio Otaegi naiz, Beizamakoa.
-- Eta zergatik esan duzu laugarren mailako Poeta zarela?
-- Nik zakilarekin idazten dut, zaila da baldintza hauetan Poeta ona izatea.
-- Idatzi denak idazten dugu buruarekin. Zuk ere buruarekin pentsatuko duzu.
-- Pentsatzea erreza da, gero idatzi egin behar da. Konturatu zara zakila sudurraren lekuan daukadala?
-- Bai. Zergatik egin duzu hori.
-- Sabel handi honekin ezin nuen idatzi, ez nuen zakila ikusten.

-- Txakurra zurea da?
-- Bai, nere lagun onena da, aspaldi gaude elkarrekin. Txuri izena du.
-- Ondo dago, lasai egon, ez dago arazorik. Ongi etorri Asentxio Ipuinen baratzara. Hori da Ansola bostgarren mailako Poeta, ni Xanti naiz, ni ere Poeta
naiz eta garbi esanda, ez dakit ze mailetan nagoen, nere ustez hirugarren mailan nengoen, baino beno, biok egongo gara laugarren mailan.

Hemen bat falta da, ez delako egunero etortzen eta Mikel Zapirain da, bera da hemengo teknikoa. Zure idatz lanak eta nereak, berak korregitu eta dotore apainduko ditu. Hemen horrela da eta jarraituko du izaten.
Nahi baldin baduzu zerbait esan, bota lasai, ez zaitez milimetro bat moztu, gozatzeko bizi gara. Literaturak ez baldin badigu pozik ematen, ez baldin ba dugu disfrutatzen, baratza erre egingo dugu eta kitto!

-- Aizu, nik badaukat Ipuin bat zakilaren puntan. Posible nuke ordenagailua erabili?
-- Noski. Bihar goizean Mikel etorriko da, berak ederki explikatuko dizu nola funtzionatzen duen.

Ondo manejatzen baduzu hasi oraintxe bertan.

Orain dela urte batzuk, nere lagunak gonbidatu ninduten festa batera. Baietza eman nuenean, pentsatu nuen besteak bezelako festa izango zela. Bai zera!
Bukaeran, ia inor gelditzen ez zenean, lagun batek, Beheko Errotako Xaturninok galdera zaila egin zidan, oso zaila.

-- Nik ez diat posible nerekin edukitzea eta hik hartu nahi duk nere txakurra?
-- Zenbat denborako?
-- Betirako.

Ezin nuen bapatean erantzun. Ba nekien erantzuna garrantzitsua zela eta herriari bira bat ematea erabaki nuen.
Pentsatzen egon nintzen… “ txakur polita duk, oso gaztea oraindik, ni bakar bakarrik negok”
-- Bai

Konturatu gabe hartu nuen nere bizi osoaren erabaki garrantzitsuena. “Txuri” ekarri nuen etxera eta sartu nuen nere bizian.
Nik orduan istripua izan berria nuen eta lanerako ez nintzen gauza, herriko Elizaren ondoan bizi nintzen, nere iseba neska zaharrak eman zidan etxean.
Txuri sartu orduko bete zuen nere etxe hutsa. Neguko ilunabarrak ez ziren gehiago tristeak izan, Udaberria margotu zuen biziaren koloreekin, bere txuria eta Beizamako soroen berdea, Udarak txakur txikiaren usai goxoa zeukan eta Udazkeneko hego haizeak orrazten zizkion bizkarreko ile txuriak.
Zenbat aldatu zen nere bizia! Txurik bete zuen nere bihotza, berak dotoretu zuen nere bizimodua. Hitz batean esanda, txakur maitagarri horrek oparitu zidan Zoriona.
Urte oso ederrak pasa ondoren, iritsi da eguna zoritxarrari aurre egiteko, Txuri gaisotu egin da eta bi hilabeteko epea bakarrik eman diote burua galtzeko.
Minbizia dauka memorian eta hemendik bi hilabetera ez nau ezagutuko.
Nik zerbait egin behar dut, ezin dut nere laguna erotzen utzi, zerbait egin behar dut!

-- Asentxio denbora gelditu behar duzu, denbora gelditu behar duzu, gelditu!!!
-- Mila esker Ansola, mila esker!

Nik denbora gelditu behar dut, nik denbora gelditu behar dut!
-- Ezin duzu apalago mintzatu!
-- Zu nor zara, nondik zatoz zu?
-- Ni Xixili naiz, Amezketatik nator eta Jaungoikoaren iloba naiz.
-- Jaungoikoak ba ditu ilobak?
-- Jaungoikoak denetatik du, horregatik da Jauna eta goikoa.

Barkatu nazu baina lasaitu egin behar dut, oso momentu larriak pasatzen ari naiz eta zurekin egundoko sustoa hartu dut. Lasaitasuna behar dut bestela burua lehertu egingo zait.

-- Zer pentsatu duzu ni ikusita, behi bat sartu dela baratzan?
-- Barkatu baina xelebre itxura hartu dizut, hain gizena eta hain….
-- Isilik egon bestela haserretuko gara. Zertarako nahi duzu denbora gelditu?
-- Txuri, nere laguna, minbizia dauka memorian eta hemendik bi hilabetera ez nau ezagutuko.
-- Onena denbora gelditzea da, baina jakin behar da nola?
-- Xixili zuk ba dakizu denbora gelditzen, ziur nago baietz!
-- Bai, ba dakit, nik mirariak egiten ditut, baina ez musu truk, nere lengusuak bezela.
-- Zenbat kobraten duzu, nik ez dut diru asko.
-- Nork esan dizu dirua eskatuko dizudala ? Nik zure zakila nahi dut.
-- Hori ez! Hori ezin didazu eskatu. Ni laugarren mailako Poeta naiz, zakilakerin idazten dut, berak ematen dit bizia.

-- Ni ere Poeta naiz, laugarren mailakoa baita ere. Begira, bururatu zait idei bat, nik Eguzkia geldituko dut baratz gainean eta Ilargia desagertuko da betirako.
Baratzan egingo dugu Olerki txapelketa, gaia Ilargia izango da. Zuk irabazten baduzu, nik ez dizut ezer eskatuko, nik irabazten baldin ba dut, zakila eman beharko didazu.
-- Eta nork erabaki behar du, zein den olerki onena?
-- Egia, norbait neutrala behar du izan. Ez dizut zakila kendu nahi, joko zikinekin.
-- Badut nork epaitu gure lanak,
- Asentxiok ezagutzen du norbait - Xantik erabakiko du zein den lan onena, bera ere laugarren mailako Poeta da.

Asentxion olerkia irakurriko dut.

Ilargia.
Argi garbia.
Zeru gorria.
Gauaren begia.
Ametsen ogia.
Naturaren gutizia.
Ilusioen bizia.
Maitasunaren kabia.
Poesiaren egia.
Musu zoragarria
.

Orain Xixiliren olerkia irakurriko dut.

Agur Ilargi maitea
asko maite zaitut.
Ikusi arte.

Bi olerkiak irakurrita, txapelketa Asentxiok irabazi du.

-- Ni ez nago ados, bera ez da laugarren mailako Poeta. Gainera zakilarekin idazten du.
Nik ez duk zakilarik.
-- Barkatu Xixili –
Asentxio urduri jarri da – ni laugarren mailako Poeta naiz. Beste egun batean zuk irabaziko duzu edo Xantik.
-- Edo nik, edo nik, Ansola ere Poeta da. Ni Poeta naiz.
-------------------------------------------------------------------------------------------------