Asentxio Txurirekin jolasten dago, ze momentu ederrak pasatzen dituzte elkarrekin.
Ze polita den horrelako harremanak bizitzea eta baita ere ikustea, horrela, maitasuna biluzik, inongo interesarik gabe, Eguzkiak argia eta goxotasuna ematen dituen bezela, dohainik.
Zenbat alaitu den Beizamako pertsona maitagarri honen egoera. Txuri sendatzea eta Xixili ezagutzea, erabat garrantzitsuak izan dira berriro Zoriontsua izateko.
Baratzak orain beste bizitasuna du, orain ez dago tristurarik. Hasieran bakar bakarrik nengoen, gero Ansola hasi zen etortzen tarteka bere humorearekin eta orain bikotea bertan bizi denetik, leku zoragarria bihurtu da.
Zalantza batzuk nituen, Ansola eta Txuri nola moldatuko ziren eta nahiko ondo konpontzen dira, Ansola zuhaitz gainean bizi da, isildu gabe hori bai, berritxua da bera bezelakoa, baina tira, harreman ona daukate.
Aurten Bertso Txapelketa hementxe entzungo dugu, agian Ametsek edo zergatik ez Sustraik, ekarriko dute Txapela Lapurdiko hizkin honetara.
Ze polita den horrelako harremanak bizitzea eta baita ere ikustea, horrela, maitasuna biluzik, inongo interesarik gabe, Eguzkiak argia eta goxotasuna ematen dituen bezela, dohainik.
Zenbat alaitu den Beizamako pertsona maitagarri honen egoera. Txuri sendatzea eta Xixili ezagutzea, erabat garrantzitsuak izan dira berriro Zoriontsua izateko.
Baratzak orain beste bizitasuna du, orain ez dago tristurarik. Hasieran bakar bakarrik nengoen, gero Ansola hasi zen etortzen tarteka bere humorearekin eta orain bikotea bertan bizi denetik, leku zoragarria bihurtu da.
Zalantza batzuk nituen, Ansola eta Txuri nola moldatuko ziren eta nahiko ondo konpontzen dira, Ansola zuhaitz gainean bizi da, isildu gabe hori bai, berritxua da bera bezelakoa, baina tira, harreman ona daukate.
Aurten Bertso Txapelketa hementxe entzungo dugu, agian Ametsek edo zergatik ez Sustraik, ekarriko dute Txapela Lapurdiko hizkin honetara.
Edo aldatu beharko dugu izenburua eta ipini EGANAK SEI TXAPEL DITU.
Isildu egingo naiz, Ansolak bertso bat bota nahi du eta.
Bertsolaria goizean eta
Poeta handia gauean
hau etorria nik daukadana
ile gorrien artean.
Txapelketako beti prest nago
Egaña nahi dut aurrean
bertso bakarra doinurik gabe
neurria hegohaizean
Ansolak errez ekarriko du
Txapela buru gainean.
-- Oso ondo. Ikusten da prestatuta zaudela Txapelketarako.
-- Ni beti, beti prestatuta nago. Beldurra, beldur handia, Egaña beldurrez bizi da, beldurra du.
-- Egon zaitez isilik, Eganak bost txapel irabazi ditu, nola egongo da beldurrez.
-- Gezurra, gezurra, ez ditu bost txapel irabazi, lau bakarrik.
-- Bost txapel irabazi ditu. Laugarrena irabazi zuenean ni han nengoen.
-- Non, non irabazi du bostgarren Txapela? Gezurra galanta.
-- Lapurdin, Pausu auzoan, Xaia ostatuan, ni han nengoen eta ez nengoen bakarrik, gutxienez ehunta berrogei lagun ba ginen afaltzen eta bertsoak entzuten gehiago.
-- Inon ez dut entzun historio hori, dena zuk asmatua da, ezin zaizu ezer sinistu, dena gezurra esaten duzu, gezurra.
-- Ansola, isiltzen ba zara bost minutu, nik zehatz mehatz kontatuko dut nola irabazi zuen Andoni Egañak laugarren txapela.
Ostirala zen, Xaian bertso afaria, Errefuxiatuentzat aukera polita, txuleta eder bat janez bertso batzuk entzuteko.
Afal ondoren jende piskat etorri zen eta besterik gabe, saioa hasi zen.
Beno hasi behar zuen, zeren saioa ez zen inoiz hasi. Eganak bere lana egiten zuen bitartean, bere lagunak ez zen gai bertso koxkor bat botatzeko.
Hasiera zen eta inor ez zen larritu, bertsolariak tren zaharrak bezela berotzen dira, poliki poliki, goxo goxo.
Beste saio txiki bat egitera animatu ziren eta ez zen batere ondo atera. Egoera ikusita, onena zen atseden piskat hartzea. Bertsolarien ondoan zeuden gazte batzuk, aprobetxatu zuten unea alde egiteko. Egana segituan konturatu zen.
Baino beno, oraindik ba zegoen gaua, saioa txukun xamar bukatzeko.
Gaua bazegoen eta gogoa ere bai, bi faktore hoiek edukita, ba zirudien dena ondo atera behar zuela; baina bizitzan ez da horrela izaten, gogoa ez da nahikoa, ahalmena ere eduki behar da.
Gauzak okertzen direnean, oso zaila izaten dira zuzentzen. Nik ez dakit zenbat aldiz saiatu ziren eta beti alferrik.
Nik Egañari begiratzen nion eta ez nion hain urduri ikusten, ni urduriago nengoen bera baino. Hiru txapel dituen bertsolariak derrigor eduki behar du talentua, derrigor ohartu behar zuen eta ohartu zen, barregarri ari zela geratzen.
Barregarri bukatu zuten biek. Denak altxa ginen, berehala hasi ginen trago batzuk hartzen eta ez genion buelta gehiago eman. Edonork dauka egun bat oso txarra.
Gau hartan Andoni Eganak erabaki zuen bere laguna bakarrik ez uztea, erabaki zuen berarekin batera desastre hura bukatzea.
Ahaztu zen Txapelekin eta Bertsolaritzarekin, gau hartan pertsona izan zen, pertsona oso jatorra.
Ideologi iraultzaileena sentimendu goxoekin egina dago. Maitasuna bat adibidez.
Saio hura neretzat eta beste denontzat, bertso aldetik begiratuta, oso txarra izan zen, beste aldetik begiratuta oso ederra, oso aberatsa.
Eganak pertsona bezela sekulako erakustaldia eman zuen, demostratu zuen kategori handia duela.
Eta pentsatzen jarrita, hori da benetan HANDIA izatea, txikiari entzutea, txikiari laguntzea, txikiari maitatzea, hitz batean esanda : txikiekin txiki bihurtzea eta hori dena egin behar da, EGUZKIAK musuak ematen dituen bezela : dohainik.
CHAPEAU!!!
Isil isilik, nere barruan, Andoni Egañari laugarren Txapela eman nion.
Isildu egingo naiz, Ansolak bertso bat bota nahi du eta.
Bertsolaria goizean eta
Poeta handia gauean
hau etorria nik daukadana
ile gorrien artean.
Txapelketako beti prest nago
Egaña nahi dut aurrean
bertso bakarra doinurik gabe
neurria hegohaizean
Ansolak errez ekarriko du
Txapela buru gainean.
-- Oso ondo. Ikusten da prestatuta zaudela Txapelketarako.
-- Ni beti, beti prestatuta nago. Beldurra, beldur handia, Egaña beldurrez bizi da, beldurra du.
-- Egon zaitez isilik, Eganak bost txapel irabazi ditu, nola egongo da beldurrez.
-- Gezurra, gezurra, ez ditu bost txapel irabazi, lau bakarrik.
-- Bost txapel irabazi ditu. Laugarrena irabazi zuenean ni han nengoen.
-- Non, non irabazi du bostgarren Txapela? Gezurra galanta.
-- Lapurdin, Pausu auzoan, Xaia ostatuan, ni han nengoen eta ez nengoen bakarrik, gutxienez ehunta berrogei lagun ba ginen afaltzen eta bertsoak entzuten gehiago.
-- Inon ez dut entzun historio hori, dena zuk asmatua da, ezin zaizu ezer sinistu, dena gezurra esaten duzu, gezurra.
-- Ansola, isiltzen ba zara bost minutu, nik zehatz mehatz kontatuko dut nola irabazi zuen Andoni Egañak laugarren txapela.
Ostirala zen, Xaian bertso afaria, Errefuxiatuentzat aukera polita, txuleta eder bat janez bertso batzuk entzuteko.
Afal ondoren jende piskat etorri zen eta besterik gabe, saioa hasi zen.
Beno hasi behar zuen, zeren saioa ez zen inoiz hasi. Eganak bere lana egiten zuen bitartean, bere lagunak ez zen gai bertso koxkor bat botatzeko.
Hasiera zen eta inor ez zen larritu, bertsolariak tren zaharrak bezela berotzen dira, poliki poliki, goxo goxo.
Beste saio txiki bat egitera animatu ziren eta ez zen batere ondo atera. Egoera ikusita, onena zen atseden piskat hartzea. Bertsolarien ondoan zeuden gazte batzuk, aprobetxatu zuten unea alde egiteko. Egana segituan konturatu zen.
Baino beno, oraindik ba zegoen gaua, saioa txukun xamar bukatzeko.
Gaua bazegoen eta gogoa ere bai, bi faktore hoiek edukita, ba zirudien dena ondo atera behar zuela; baina bizitzan ez da horrela izaten, gogoa ez da nahikoa, ahalmena ere eduki behar da.
Gauzak okertzen direnean, oso zaila izaten dira zuzentzen. Nik ez dakit zenbat aldiz saiatu ziren eta beti alferrik.
Nik Egañari begiratzen nion eta ez nion hain urduri ikusten, ni urduriago nengoen bera baino. Hiru txapel dituen bertsolariak derrigor eduki behar du talentua, derrigor ohartu behar zuen eta ohartu zen, barregarri ari zela geratzen.
Barregarri bukatu zuten biek. Denak altxa ginen, berehala hasi ginen trago batzuk hartzen eta ez genion buelta gehiago eman. Edonork dauka egun bat oso txarra.
Gau hartan Andoni Eganak erabaki zuen bere laguna bakarrik ez uztea, erabaki zuen berarekin batera desastre hura bukatzea.
Ahaztu zen Txapelekin eta Bertsolaritzarekin, gau hartan pertsona izan zen, pertsona oso jatorra.
Ideologi iraultzaileena sentimendu goxoekin egina dago. Maitasuna bat adibidez.
Saio hura neretzat eta beste denontzat, bertso aldetik begiratuta, oso txarra izan zen, beste aldetik begiratuta oso ederra, oso aberatsa.
Eganak pertsona bezela sekulako erakustaldia eman zuen, demostratu zuen kategori handia duela.
Eta pentsatzen jarrita, hori da benetan HANDIA izatea, txikiari entzutea, txikiari laguntzea, txikiari maitatzea, hitz batean esanda : txikiekin txiki bihurtzea eta hori dena egin behar da, EGUZKIAK musuak ematen dituen bezela : dohainik.
CHAPEAU!!!
Isil isilik, nere barruan, Andoni Egañari laugarren Txapela eman nion.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
hurrengo ipuina : HERIOTZAK EZ DU BIZIRIK
No hay comentarios:
Publicar un comentario