HERIOTZAK EZ DU BIZIRIK

Gabonetan gaude, ze azkar pasa den urtea. Alde batetik pozik nago eta beste aldetik, ez nago oso gustora, nere baratzan ez da ezer sortu, ezta belar txar bat ere.
Berriro batere gupidarik gabe hanka sartu dut, ez da nere baratza, da gure baratza; Ansolarena, Mikelena, Asentxiorena, Xixilirena eta zurea ere lagun. Nahi duzunean etorri, lasai etorri, hemen gure artean ondo pasako duzu.
Poeta txarrek ez dugu kategori Literariorik, gure kategoria sentimenduetan dago, gu benetazkoak gara, gu ez gara triste jarriko gu baino gehiago zarelako idazten, poztu egingo gara, zuregatik,
Euskerarengatik eta guregatik, denoi gustatzen zaigu lagun bat garrantzitsua izatea.
Etortzen bazara, bi gauza ekarri behar dituzu: bat, bizitzeko gogoa eta bestea, ardo botil bat.
Neguan arratsaldeko zazpiretan ardo trago bat, gazta pusketa batekin, ze ederki sartzen den.
Gainera Kultura da, ardo trago bat hartzen, elkartzen zara lagunekin eta labe horretan lantzen da adiskidetasuna, lantzen da eta sortzen da Maitasuna, KULTURA.
Berriketan zurekin lagun, ez naiz konturatu, hortxe bertan zerbait dagoela, hurbildu egingo naiz.

-- Ansola, Ansola !!!
-- Zer da, zer da?
-- Hortxe, txabolaren hizkin horretan, poema bat jaio da.
-- Nik kaka egiten dudan lekuan. Zure aitak esan zizun, zimaurra bota behar dela baratzan. Zuk ez duzu inoiz ikasiko lanean.
-- Nola botako dut zimaurra, Hendaia osoan ez bait dago behi tristerik bat eta...
-- Biriatu ez dago urruti, alferra, alferra izaki!
-- Egon zaitez isilik. Asentxio eta Xixiliri deituko diet. Elkarrekin irakurriko dugu

Heriotza lagun
belar motza da,
belar morea, misterioz betea,
ezkor xamarra baita
ilunpearen amorantea.
Baina ez du dirua maite
ez da saltzen ezerren truke,
hala ere da
botere askoren jabe,
eta zu ibiltzen bazara bere soroan
jolasten goxo goxo,
paseatzen suabe suabe,
primeran biziko zara
eta hilko zara
konturatu gabe.

Isil isilik irakurri ondoren, gure lagunak pentsatzen gelditu dira, nere iritziz ez dute ondo ulertu. Horrelakotan, berriro irakurri behar da, ez da ezer gertatzen, garrantzitsuena ulertzea da, berdin da zenbat denbora pasa behar den ulertzeko.

Asentxio ba dirudi ulertu duela, Xixilik ez du oso aurpegi alaia. Bere laguna berehala ohartu da, segituan explikatuko dio.

-- Poesi honek esan nahi duena da, bizia bizirik dagoen bitartean ez dagoela heriotzarik.

-- Poetak piskat edaten dugu, baina hainbeste.....

-- Ez da zurrutaren kontua, nik ez dut edaten eta ados nago Olerki honen mezuarekin.

Xixilik ez du ulertzen, agian ez du gogo handirik ipintzen ulertzeko.

-- Biziak ez du heriotzik eta heriotzak ez du bizirik. Guri ez digu hiltzen heriotzak, hiltzen digu biziak.

-- Asentxio Poema hori oso tristea da, ez zait batere interesatzen, nahiago dut zure sudurrari begiratzea.

-- Saiatuko naiz modu errezean explikatzen. Bizia bidea da, baina bidea ez da bizia. Guk eman behar diegu odola, bideak dituen zainei, gure pausoak baikorrak izan behar dute, gure irribarrea benetakoa izan behar du, gure bizitzeko gogoa egunero jaio behar du eta horrela " biziko gara primeran eta hilko gara, konturatu gabe".

-------------------------------------------------------------------------------------------------

hurrengo ipuina : ARRAZOIA EZ DA EGIA